kolejna letnia maxi sukienka...

     Po kilku bardzo chłodnych dniach znów pojawiło się słońce i to od razu w pełnym rozkwicie. Tym, którzy w tym czasie wybrali się na wakacje pogoda wynagrodziła długie dni oczekiwania, ale 33 stopnie w mieście to nie w kij dmuchał. Betonowa pustynia. Nawet miejskie oazy zieleni nie dawały ukojenia.

Wiskozowa sukienka bardzo lekka i miła w dotyku całkiem przyzwoice zdała egzamin w jeden z upalnych dni. Kupiłam ją bardzo dawno temu za przysłowiowe gorosze z przeznaczeniem na przeróbkę dla jakiejś małej księżniczki. W końcu róż to róż - nie lubimy się za bardzo. Sukienka swoje odleżała. Wyciągnęłam ją ostatnio, aby wreszcie zmierzyć się z przeróbką i... na chwilę zmieniałam zdanie.  W końcu przerobić zawsze ją jeszcze mogę!

Chyba mój aparat kończy swój żywot, bo coraz częściej kolory na zdjęciach znacząco odbiegają od realu. W rzeczywistoście kolor różowy nie jest tak bardzo intensywny jak na powyższych zdjęciach. Najbliższy rzeczywistości jest ten na fotce poniżej.

sukienka - Atmosphere, baleriny - Parfois

moja kolekcja naparstków cz. 9 Luksemburg / my thimble collection part. 8 Luxembourg...

     Po rocznej przerwie nadszedł czas na kontynuację wpisów o mojej drugiej po rękodzielnictwie pasji - a mianowicie kolekcjonowaniu naparstków.  Impulsem do wznowienia prezentacji moich małych skarbów był podarek jaki otrzymałam od Anny - autorki bloga Być kobietą:  http://pannaanna-mmanna.blogspot.com/, która nie tylko pokazuje co ma w szafie, ale pięknie pisze o poznawaniu i smakowaniu świata z rodziną, opisuje miejsca, które dane jest jej odwiedzać, wspomina o pasji biegania i o tym jak pięknie "Być kobietą".
Tym razem naparstek przyleciał do mnie z Luksemburga - pełnego uroku kraju, którego dewiza państwowa brzmi "Chcemy pozostać tym, czym jesteśmy".
     Naparstek jest porcelanowy z charakterystycznym nadrukiem herbu Luksemburga.  Na tarczy w srebrne i błękitne pasy znajduje się czerwony lew w koronie. Nad tarczą z kolei jest duża złota korona. Tarczę po obu stronach podtrzymują dwa ukoronowane lwy (same koronowane głowy :)).

Do naparstka dołączona była jeszcze kartka, ale pozwólcie, że zapisane na niej słowa zostawię tylko dla siebie. Aniu jeszcze raz ogromnie Ci dziękuję za prezent! To niezwykłe, że w tym nieco zwariowanym świecie zdarzają się tak miłe zdarzenia.

cdn...

porteczki i muszka...

     Po szydełkowym etui czas na mały ciuszek. Dosłownie mały, bo dla niespełna rocznego jegomościa. Przeznaczenie - strój urodzinowy! Miał być nieco bardziej elegancki niż ten poprzedni typowo wakacyjny, który pokazałam (tu).  Oparłam się więc na tym samym wzorze, na podstawie którego szyłam turkusowe porteczki. Tym razem jednak wybrałam czarno-białą tkaninę w drobną kratkę. Zdecydowałam też, że szelki będą na żabkach, aby można je łatwo odpiąć. Do tego uszyłam muszkę. Ozdobiłam ją na środku satynową tasiemką w groszki.

Wszystko elementy są regulowane - porteczki są na gumce, w tylnej części szelek też wciągnęłam szeroką gumkę, a muszka zapinana jest na rzep, co daje spore pole manewru.

Szycie było szybkie i bardzo przyjemne. Tkanina łatwo poddawała się krojeniu, a drobna kratka nie wymagała wielu zabiegów dopasowujących.

Potrzebne materiały:
- tkanina w krateczkę - 50/140 cm
- 3 żabki do szelek
- kawałek szerokiej gumy do szelek
- węższa gumka do pasa i nogawek
- flizelina do usztywnienia szelek i muszki
- rzep

made by ThimbleLady

etui i szydełka...

     Nie szydełkuję, choć bardzo bym chciała. Próby nauczenia się tej trudnej dla mnie sztuki - podejmowałam już kilkakrotnie, ale bez większego sukcesu. Zrobiłam berecik i kapelusik dla lalki, dziesiątki śnieżynek na choinkę, przestrzenne róże, a nawet popełniłam kilka aniołków. Ale wszystko to wymagało ode mnie ogromnego skupienia i koncentracji na działaniu. Muszę spoglądać na wzór, liczyć oczka, zaznaczać....
Oczywiście wiem co to słupek, półsłupek, oczko zamykające, a nawet pikotka ;). Nie mam jednak w tej materii umiejętności przewidywania, kombinowania i reagowania na powstałe w trakcie niespodzianki.

     Po babci odziedziczyłam kilka szydełek. Kolejne dostałam od mamy, jeszcze inne dokupiłam, gdy postanowiłam uczyć się szydełkowania. Nauczyć się nie nauczyłam, ale zapas szydełek i włóczek pozostał. Kłębki wełny, kolorowe kordonki trzymam w  pudle, szydełka natomiast przechowywałam w plastikowym słoju/pudełku. Nie było to najlepsze rozwiązanie. Słoik był za duży do takiej ilości akcesoriów, a przez to mało stabilny. Zajmował sporo miejsca, a na dodatek przewracał się hałasując przy tym niemiłosiernie.
Coś trzeba było z tym fantem zrobić. Zajrzałam do worka, w którym od dłuższego czasu chomikowałam resztki tkanin. Było mi żal wyrzucać je do śmieci, ale przechowywać je przy braku miejsca, to też nie był najlepszy pomysł. I tak kilka miesięcy przeleżały zanim podjęłam decyzję - albo coś z nich uszyję albo zwyczajnie wyniosę do śmieci. Wybrałam pierwszą opcję. Szyję. Tylko co? Skomplikowany patchwork to nie moja mocna strona, ale pozszywanie kilkunastu kwadratów czy prostokątów to już żaden problem. Połączyłam więc chęć zagospodarowania pozostałych skrawków z potrzebą posiadania czegoś sensownego do przechowywania szydełek. I tak powstało etui na szydełka. Każde szydełko znalazło w nim swoje miejsce. Nic się nie gubi, nie przesuwa, nie haczy. Można je zwinąć w rulon, przewiązać doszytą tasiemką i schować do szuflady.

Takie szycie to nie wyżyny sztuki krawieckiej i jakoś specjalnie nie zachwyca, ale można w ten sposób zagospodarować pozostające po szyciu innych rzeczy skrawki. Dla spostrzegawczych w tym miksie można odnaleźć kawałki od Zuzinej sukienki (tu), pozostałości po świątecznych kosmetyczkach (tu), ścinki po kociej (tu) i żeglarskiej (tu) aplikacji na poduchę...

etui na szydełka - made by ThimbleLady

różana herbaciarka...

     W poprzednim poście pokazałam podarek, który przygotowałam dla małego Iwa. Tym razem coś dla mamy Iwa - różana herbaciarka wykonana techniką decoupage.

Do wykonania herbaciarki potrzebowałam:
- skrzyneczkę z drewna ze sklepu Drewlandia 
- farbę bazową akrylową
- klej
- lakier akrylowy do drewna
- serwetka
- kolorowe farbki akrylowe do wypełnienie i domalowania elementów
- gąbka do tapowania
- różnej grubości pędzelki

Zewnętrzną część skrzyneczki pokryłam jasną farba bazową, a po wyschnięciu drobniutkim papierem ściernym wypolerowałam powierzchnię. Przejrzałam zasoby serwetkowe i ostatecznie zdecydowałam się na kobiecy różany motyw. Delikatnie rozdzieliłam warstwy serwetki i wyrwałam potrzebne elementy. Po wyklejeniu przyszedł czas na malowanki - tło, cieniowanie, przecieranie, lekkie postarzenie. Na zakończenie lakierowanie.

Tak wiele dzieje się na zewnątrz, że środek herbaciarki postanowiłam zostawić w prostej, dość ascetycznej formie. Surowe drewno przemalowałam rozwodnioną brązową farbą, przetarłam papierem ściernym aby nieco "postarzeć", a następnie polakierowałam.

hand made by ThimbleLady