coś się kończy, coś się zaczyna...

...wyznaczamy sobie cele, mniejsze – większe, łatwiej lub trudniej osiągalne.

Dążymy do nich lub odpuszczamy w pół drogi.

Specjaliści zarządzania uważają, że każdy cel powinien być „smart”, a więc zrozumiały, mierzalny, osiągalny, określony w czasie (wybaczcie - zboczenie zawodowe ;))

     Ja właśnie dokańczam realizację jednego z nich - wczoraj o godz. 0.24 wysłałam pracę do promotora i od razu poczułam się lepiej. Jakiś wielki ciężar spadł mi z serca. Teraz czuję się jak „koń po westernie”!

Jestem tak bardzo zmęczona, że nie trzymam pionu. Coś mam wrażenie, że jeszcze długo będę odczuwała skutki ostatnich tygodni...

"– A ty jak się masz? – spytał Puchatek?

– Nie bardzo się mam – odpowiedział Kłapouchy. – Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał."

     Dziś  biały – bo coś zakończyłam i moje myśli się nieco rozjaśniły, szary – bo jeszcze obrana przede mną J.

Kolejne lniane spodnie długości 7/8 ze sporymi mankietami (tym razem kupione, a nie hand made) i satynowa bluzeczka w szaro-srebrne  roślinne wzory. Kopertowy dekolt bluzki nie jest wykończonych ani lamówką ani chociaż overlockiem, co jest dla mnie troszkę irytujące – bo jakoś nie pałam miłością do strzępiących się brzegów (!). Zresztą nie bardzo rozumiem zamysł autora pomysłu, bo pozostałe brzegi tkaniny się obrzucone, no ale cóż – tak jest i już! Bluzka ma podwyższony stan, który podkreślony jest stalową szarfą wiązaną z przodu na kokardę, a podkrój rękawa i dół wykończone są lekko marszczoną falbanką. Do tego grafitowe pazurki i sandały z przezroczystej gumy/kauczuku z grafitowymi zdobieniami.

                        

                                              Życzę miłego weekendu, a ja idę się regenerować ;)

spodnie - no name; bluzka - Next, sandałki - kupione w ubiegłym roku i nie bardzo pamiętam gdzie;

pierścionki - Rossmann oraz stoisko z biżuterią  w CH