kropki, kropeczki i Dalida w tle...

   

     Dziś moje ulubione kropeczki. Dla jednych infantylne, dla innych pełne uroku i dziewczęcego wdzięku. Granatowa spódniczka w drobne, ale bardzo gęste białe groszki, powstała zaledwie kilkanaście dni temu. Troszkę sobie skompilowałam sprawę, bo zamarzyło mi się, aby spódnica była plisowana. To z kolei wymagało - posługując się nomenklaturą ekonomistki - sporego nakładu pracy. Najpierw zaznaczenie plis, potem zafastrygowanie na całej długości, na koniec zaprasowanie i dopiero szycie. Ale miałam co chciałam. Efekt jaki jest każdy widzi.

     Podsumowując - wyszło grzecznie i „na galowo”. Granatowa spódnica przed kolana, biała bawełniana bluzka z lekko przymarszczonymi rękawkami, prosty granatowy sweter i balerinki. Do tego mój ulubiony motyw - róża - tym razem w postaci pierścionka, a w zasadzie wielkiego pierścienia - mam jeszcze do tego wisior, ale przy bluzce z drobnymi świecidełkami jakie znajdują się na przedzie jest tu całkowicie zbyteczny. Cieliste kabaretki, buty i lakier do paznokci w niemal identycznym odcieniu  i jestem gotowa do wystąpienia na majowych pochodach ;).

spódnica - hand made; bluzka - no name; sweterek - Marks&Specner;

balerinki - Ideal Shoes; pierścionek - prezent; pasek - no name; apaszka - India Shop


..............................................................................................................................................................................

z serii " Lubię..."

Piosenka francuska zaczarowała mnie wiele lat temu.

     Dziś Yolanda Gigliotti znana jako Dalida piękna, zmysłowa i niezwykle nieszczęśliwa kobieta. Porównywana do Kleopatry - w roku 1954 zdobyła tytuł Miss Egiptu - popularna na całym świecie piosenkarka.

     Znana z takich przebojów jak: Bambino, J'attendrai, Besame mucho, Amor Amore , Gigi L'amoroso. Śpiewała w 9 językach: francuskim, włoskim, arabskim, angielskim, japońskim, hebrajskim, niemieckim, hiszpańskim i flamandzkim. Jej dramat polegał na tym, że mężczyźni, których kochała opuszczali ją "ostatecznie" - nie radząc sobie z rzeczywistością. Pierwszy mąż Lucien Morisse, który dla niej zostawił rodzinę popełnił samobójstwo, kochanek Luigi Tenco po nieudanym występie w konkursie w San Remo odebrał sobie życie strzelając sobie w głowę. Kolejny jej życiowy partner Richard Chanfray popełnił  samobójstwo trując się spalinami samochodowymi. Trzech partnerów - trzy samobójstwa. 

     Dlaczego własnie dziś o niej wspominam – ano dlatego, że dokładnie 24 lata temu w nocy z 2 na 3 maja w pełnym makijażu i perfekcyjnej fryzurze pozostawiając jedynie notatkę: "Życie stało się dla mnie nie do zniesienia... Wybaczcie mi" – Dalida połknęła 120 pigułek nasennych i popijając je whisky wybrała śmierć nad życie w bólu i samotności wśród tłumów. Pochowano ją w Paryżu na jednym z najstarszych cmentarzy Paryża - cmentarzu Montmartre wśród spoczywających tam wielkich artystów – malarza Edgara Degas, aktora Sachy Guitry, poety Juliusza Słowackiego, pisarza Emila Zoli. Jej ciało zostało zabalsamowane, a na grobie ustawiono naturalnych rozmiarów posąg wyrzeźbiony z białego marmuru.

     Prawdziwa gwiazda:

- w 1958 roku w Monte Carlo dostała pierwszego muzycznego Oscara

- pierwszy singiel -"Bambino" sprzedał się w ponadmilionowym nakładzie

- była pierwszą kobietą, która wystąpiła w paryskim Pałacu Sportów

- tylko w roku 1973 dostała 20 medali i aż 52 złote płyty

- w 1974 jej piosenki 'Gigi L'Amoroso' oraz "Il venait d'avoir 18 ans' stały  się numerem 1aż  w 12 krajach

- w 1978 roku nagrała wideoklip do piosenki Generation 78, która była jednocześnie pierwszym w historii remiksem

- otrzymała nagrodę World Song Success za przekroczenie nakladu 120 milionów plyt.

- nagrała utwór "La chanson du Mundial", który stał się oficjalnym hymnem reprezentacji francuskiej na Mistrzostwach świata w piłce nożnej w 1982 roku.

- w 1988 roku znalazła się w trójce największych piosenkarzy wszechczasów

- otrzymała ponad 100 złotych płyt...

     Kim są i czym mogą się pochwalić dzisiejsze „gwiazdy”?!

     Trochę Was dziś ponudziłam.
     Tym, którzy jednak przebrnęli przez ten dłuuugi tekst ;) dedykuję - jedną (z wielu)  moich ulubionych francuskich piosenek, którą Dalida wykonała w towarzystwie bożyszcza kobiet - Alain Delona
                                                                            „Paroles, Parole”

     Lubię jeszcze „Je suis malade” jedną z ostatnich piosenek Dalidy, w której towarzyszył jej Serge Lama. Piosenka, której słowa są swego rodzaju zapowiedzią nadchodzącej tragicznej decyzji.