w spodniach czy w sukience...

   
     Tunika i spodnie – duet doskonały. Nie każdy oczywiście lubi takie połączenie.

Dla mnie od wielu już lat, to jeden z ulubionych zestawów.  Pani-babcia-sąsiadka, o której wspominałam przy okazji postu o brązowej torebce, gdy tylko widziała mnie w takim zestawie pytała z uśmieszkiem – a Ty co, nie możesz się zdecydować w co się ubrać? Ano nie mogłam. 

     Sukienka, bądź dłuższa tunika  założona do spodni spełnia podwójną rolę – z jednej strony nadaje lekkości i kobiecego uroku, z drugiej gwarantuje wygodę jaką daje noszenie spodni. A mi bardzo podobają się sukienki, ale zdecydowanie wygodniej czuję się w spodniach. 

     Większą cześć swojej młodości spędziłam na pieszych wędrówkach, z plecakiem na grzbiecie, wspinając się po górach, sypiając pod namiotem, podróżując PKS-em lub pociągiem. W plecaku nie było wtedy miejsca na zwiewne sukienki i buty na obcasie. Zresztą widziałam kiedyś pewną elegancką pannę wdrapującą się w gigantycznych szpilkach na skądinąd niewielką górę jaką jest Śnieżka. Jej nie było do śmiechu – pozostałym turystom wyrwał się niemal żabi rechot widząc jej zmagania z kamieniami. Byłam jednak pełna podziwu dla jej zdeterminowania – dla mnie anielskiej cierpliwości i niezwykłej kondycji wymaga chodzenie w obcasach po wybrukowanym Starym Mieście, a tu taki wyczyn - z Kopy na szczyt Śnieżki w szpilkach!

     Wracając jednak do sukienek i spodni. Trend zwany  „dress over pants” podobnie jak inne trendy pojawia się i znika. Oczywiście zmieniają się fasony, tkaniny i desenie, ale pomysł na połączenie tych dwóch części garderoby pozostaje niezmienny. Jak mało który odpowiada mi bez większych zastrzeżeń.

     Prezentowaną tu sukienkę uszyłam dawno temu, ale zakładałam ją bardzo sporadycznie. Po miesiącach leżenia na półce okazała się troszkę za długa (czyżbym zmalała?), potem jeszcze za szeroka i w ogóle jakaś nie taka. Ale jak to z przeróbkami bywa - trudno się za nie zabrać, więc wszystko trwało niemiłosiernie długo. Ale ostatecznie z sukienki stała się tuniką.

Z pozoru mięsista tkanina to w rzeczywistości lekka, niemal przeźroczysta dzianina w czarnym kolorze z przestrzennym aksamitnym wzorem w kolorze brązu, turkusu i ciemnej butelkowej zieleni.  Rozcięte boki i rękawy wirujące przy ruchu nadają jej zwiewności. Do tego proste, wąskie spodnie, balerinki i pasek w kolorze ciemnej zieleni (podpowiadam jakby ktoś nie dostrzegał, że to zieleń J). Pierścionek to prezent. Kolejny vintage w mojej szkatułce – srebro połączone z masą perłową. Nie znam dokładnie jego historii ale wiem, że lata świetności ma dawno za sobą. 

tunika- hand made; spodnie - no name; balerinki - Laura Bailey's

pasek - sklep z galanteria skórzaną , pierścionek - vintage