obroniona...

Mogłabym tu przytoczyć słowa Juliusza Cezara... „Veni, Vidi, Vici”.

Walczyłam dzielnie do samego końca. A działo się sporo.

Mury uczelni to przetrwały i ja jakimś cudem też dałam radę!

Na całe szczęście już po wszystkim!!!

Dziękuję wszystkim za słowa otuchy i trzymanie kciuków. Pomogły!!!

     W przeddzień tego "wielkiego" dnia stres podgryzał mnie niebezpiecznie. Żołądek ściśle przywarł do kręgosłupa, a dłonie drżały tak dziwnie, że gdybym zamiast jasnego lakieru do paznokci - wybrała ognistą czerwień, to chyba do samych łokci miałabym krwiste plamy. Dlaczego człowiek aż tak bardzo się stresuje?! Na co to, po co??? Pytam, a znikąd odpowiedzi...

     Teraz oddycham już spokojnie. Poczułam się wolna i szczęśliwa, chociaż okrutnie zmęczona.  A słowa recenzentki – „właśnie opuszcza Pani przyjazne mury naszej uczelni...”  - zabrzmiały jak najmilsza sercu muzyka J.

żakiet - next; spódnica - hand made; lniana koszula - hand made;

krawat - Danilo; buty na małym koturnie - M.Daszyński; pierścionek i kolczyki - Rossman


a potem była pizza gigant i wielkie obżarstwo...

z mojej perspektywy...

Troszkę się zawiesiłam... Wybaczcie... Już niebawem powrócę...

Głowa boli od nadmiaru wiedzy i nie bardzo chce jeszcze cokolwiek przyswajać... 

Kręgosłup cierpi okrutnie z mało ergonomicznej i niewłaściwej pozycji ciała...

Żołądek zaczyna wyczyniać dziwne harce...

Zmęczenie osiąga zenit...

Czas zakończyć ten etap życia...

Jeszcze tylko lub aż cztery dni...

Trzymajcie kciuki!!!

Please J

czarno-biały deseń...

     „To dziwne, ale kiedy człowiek się czegoś boi i oddałby wszystko, byle tylko spowolnić upływ czasu, czas ma okropny zwyczaj przyspieszania swego biegu.” /Joanne Kathleen Rowling/

     Mimo dobrych chęci nadal brak zdjęć mojej kolorowej sukienki. Cierpię na permanentny  brak czasu. Ostatnie dni zdominowane zostały przez pracę zawodową, dokończenie pracy magisterskiej, tułanie się po lekarzach, a teraz intensywną naukę do obrony. Doba jest zdecydowanie za krótka, a organizm zbyt osłabiony na taki wysiłek. Zabawa w szycie została więc odłożona na „potem”. Uzbierałam już sporą stertę tkanin i dzianin, które czekają na lepszy czas. A i kieszonki dla podopiecznych Marzycielskiej Poczty dopominają się o dokończenie i wysłanie do tych małych siłaczy z uśmiechem mierzących się z rzeczywistością. 

     Dziś prezentuję czarno-białą tunikę i proste czarne spodnie. Obie rzeczy uszyłam kilka miesięcy temu i - o ile pamiętam - jeszcze ich tu nie pokazywałam. Spodnie wykonane są z cienkiej wełny. Biodrówki z prostymi nogawkami, zaprasowane na kant nadają się do wielu różnych zestawień – z klasycznym żakietem, prosta koszulą czy też sweterkiem. Z kolei  szyfonowa tunika z rozszerzonymi rękawami ¾, odcinana pod biustem, wszyta w pasek wiązany z tyłu na kokardę i lekko rozkoszowana dołem pasuje do prostych spodni lub wąskiej, dopasowanej spódnicy.

     W tym zestawie znów pojawił się mój ulubiony motyw róż, tym razem w postaci biżuterii. Pierścionek i wisior to prezent, który pokazywałam już na blogu (tu) w zupełnie innej stylizacji.

 tunika - hand made; spodnie - hand made; bluzka - no name;

pierścionek i wisior z różą - prezent 

mam różę i nie zawaham się jej użyć...

     Miało być kolorowo, a wyszło jak zwykle. Kolorowa sukienka, której zapowiedź była w poprzednim poście została w wyznaczonym czasie uszyta, wyprasowana i odwieszona na wieszak. Niestety nie miałam okazji jej jeszcze założyć i obfotografować. Ale niebawem to nadrobię. Za to dziś, zamiast kolorów, znów czernie i szarości. Cóż, chyba mi pisane takie kolory J.

     Długa, dwuwarstwowa spódnica z haftowanej tafty o nieregularnym dole z wszytymi dwiema godetami (z przodu i z tyłu), doszyta jest do karczka wykończonego srebrną lamówką. Na tyle karczek sznurowany jest czarną aksamitką, co stanowi nie tylko ozdobę, ale i daje możliwość dopasowania spódnicy do figury. Do tego prosty bawełniany top na niskim golfie, z trapezowym dekoltem i raglanowymi rękawkami oraz wielka róża na „wielkie” wyjście J do teatru.

spódnica - b.young; bluzka - hand made; buty D&V; 

bransoleta - sznur korali, DIY; brosza/róża - sklep z dodatkami krawieckimi 

szyję sobie... cz.1

      Oto zapowiedź mojej nowej, kolorowej sukienki. Żółty, pomarańczowy, zielony, niebieski, odrobina fioletu - coś na rozświetlenie nadchodzących szarych dni. Mam nadzieję, że już niebawem pokażę ją w całej okazałości. Jak nic mi nie przeszkodzi, to do końca tygodnia powinnam ją uszyć. A dziś musi wystarczyć ten oto kawałek tkaniny...

miłego wieczoru...