pokrowce na krzesła...

   Dziś szybciutko, prosto i na temat... Prosty krój, proste szycie. Nowe życie starych krzeseł.
Ale od początku. Przyjaciółka poprosiła mnie o małą przemianę zniszczonych siedzisk krzeseł, na których trzy koty i dwa psy nieodwracalnie odcisnęły swoje łapki.

W celu ich odświeżenia zakupiła  kawałek mocnej tkaniny w Ikea - zapewne poznajecie ten charakterystyczny, barwny  nadruk. Na wszelki wypadek zdekatyzowałam dostarczoną materię, aby wyeliminować ewentualne niespodzianki po pierwszym praniu. Następnie wymierzyłam, skroiłam i uszyłam z niej kolorowe, wiosenne pokrowce. Nie przemyślałam tylko sposobu wiązania troczków. Ryspowe tasiemki sprawdzają się niby doskonale. Ładnie zawiązane kokardki dodają klimatu i ozdabiają tył krzeseł. No i na tym koniec pozytywów. Dyndające sznureczki satnowią ogromną zachętę dla młodych i gotowych w każdej chwili do zabawy małych kociaków. No cóż koleżanka będzie miała wyzwanie aby okiełznać tą szalona gromadkę.

pokrowce - made bu ThimbleLady

przytul mnie...

Za nami Walentynowy czas. Czas serduchowych i całuśnych podarków, ognistych wyznań i skrytych westchnień. Większość zapewne już o nim dawno zapomniała. I nie ma się co dziwić. Czas pędzi nieubłaganie nie oglądając się na boki. Styczeń, luty, marzec... Trudno za nim nadąrzyć.
No ale wróćmy na moment do lutego i wspomnianych Walentynek. Jako osoba zaprzyjaźniona z igłą i nitką postanowiłam swoje serduchowe podarki uszyć na miarę wydarzenia facebookowego – „Przytul mnie. Walentynka dla dziecka z Domu Dziecka” -https://www.facebook.com/groups/549429581898793/?fref=ts 
Cudna to była akcja. Dziesiątki szyjących dziewczyn z całej Polski przygotowało miękkie, kolorowe i pełne ciepła poduchy dla tych mniejszych i większych, którym los nie szczędzi smutków. Mi w udziale przypadło obdarowanie dwójki dzieci z DD w Bytomiu. Postawiłam na koty - bo cóż lepiej rozweseli niż miękkie futerko kociego przyjaciela i kojące mruczenie do uszka :) ?! 

I tak - dla Natalki uszyłam szaro-różową poduchę. Bawełna w kropeczki, kratkę i gwiazdki wydał mi się do tego idealna. Z jednej strony zrobiłam kocią aplikację, nad którą niczym chmurki unoszą się różowe serducha, z drugiej - prosty patchwork. 

Druga poducha miała pofrunąć do Daniela. Można rzec - starszaka - bo z grupy powyżej 14 lat, dlatego nagłowiłam się nieco jak tu sprostać oczekiwaniom nastolatka, szczególnie, że nic a nic nie wiedziałam o jego zainteresowaniach.

Uszyłam więc kolejnego przedstawiciela kociej rodziny tylko takiego nieco większego. Głowę tygrysa wycięłam z filcu, ułożyłam fragmenty na lnianej bazie i kawałek po kawałku przyszywałam ręcznie. Drugą stronę ozdobiłam dopasowanymi kolorystycznie bawełnianymi paskami. Potem jeszcze tylko wyhaftowałam imię, wypisałam życzenia i poducha była gotowa do podróży. 

 poduszki - hand made and made by ThimbleLady

Wszystko na czas dotarło do koordynatorki z Domu Dziecka. Poduchy zostały wręczone w dzień św. Walentego. Mam nadzieję, że przyniosły choć odrobinę radości...  

aksamitna torebeczka dla małej elegantki...

     Pewna mała dama gustująca w stylu vintage potrzebowała do swojej kolekcji małej torebeczki. Takiej zwyczajnej-niezwyczajnej, w której mogłaby chować swoje skarby wychodząc na spacer z mamą, wybierając się w odwiedziny do babci czy na spotkanie z koleżanką ;). Pierwszy problem - jaki materiał wybrać? Filc? Tkaninę gobelinową? Sztuczną skórę? Kolejny - forma torebki - czy uszyć ją w kształcie portmonetki zamykanej na metalowy bigiel? A może kolorową listonoszkę?

Po dłuższej chwili i przerzuceniu kilogramów materiałów i dodatków, ostatecznie zdecydowałam się zmierzyć z torebką na kształt sakiewki z okrągłym dnem. Aksamit w kolorze butelkowej zieleni o głębokim odcieniu, materia miła w dotyku wydawały się być idalne. Do tego dobrałam pięknie zapleciony, sznurkowy guzik, ozdobiony błyszczącą cyrkonią i podszewkę bawełnianą w "zdziwione" sowy. W końcu to mała dama - musi więc być mniej poważnie. W podszewce oczywiście doszyłam kieszonkę na drobniejsze przedmioty.

Co do samego wykonania. - Niby takie maleństwo o nieskomplikowanej formie, a zajęło mi sporo czasu i odrobinę nerwów przy okazji. Po pierwsze -  jako że to aksamit, to podczas krojenia i szycia maleńkie zielone "kłaczki" obklejały skutecznie mnie i wszystko wokół. Ponadto jak usztywnić aksamit? Przykleić flizelinę? - jak dla mnie niewykonalne, bo włos kładzie się pod wpływem nacisku i temperatury. Może więc choć usztywnić podszewkę? A jakie zapięcie zrobić aby dziecko sobie poradziło z otwieraniem i zamykaniem? Wciągnięty w tunel sznurek można by oczywiście wiązać, ale małe dziewczęce łapki nie opanowały jeszcze tej sztuki idealnie. Zrobiłam więc coś na wzór ósemki z kawałka sznurka., który ozdobiłam eleganckim guziczkiem. Z perspektywy czasu przyznam, że to był jeden z tych szalonych pomysłów. Bo jak połączyć w ósemkę sznurek bawełniany, który rozplątuje się przy każdym niemal ruchu? Ani go opalić nad ogniem, ani łatwo zeszyć. Potraktowałam więc końcówki delikatnie klejem, który po wyschnięciu połączył rozdzielające się włókna, a następnie połączyłam je przy użyciu igły i nitki. Przez otwory przełożyłam oba końce sznurka torebki. Na końcach zrobiłam supełki aby "ósemka" nie spadła przy mocniejszym pociągnięciu. Uff i z ulgą skończyłam i szycie i pisanie :).

torebeczka - made by ThimbleLady

zimowy spacer...

     Błękitne niebo, przestrzeń rozświetlona promieniami słońca, skrzypiący śnieg pod butami, świeże, mrożne powietrze. Pięknie, bajkowo, wręcz magicznie... Pogoda zachęca do spaceru nawet takie leniwce jak ja... A więc wyruszam... Przemierzam osiedlowe alejki.

A już po chwili pojawiają się ciężkie, śnieżne chmury. Idealne w swym kształcie, wielkie płatki śniegu - w przeciągu zaledwie kwadransu okrywają wszystko wokół grubą puchową pierzynką... Jest wietrznie i bardzo mroźno. Nos i policzki pokrywa czerwień. Marzną dłonie i kolana. Nawet zima w mieście może być piękna...

sukienka dla Zuzi cz.3 ...

     No i nastał Nowy Rok. Jakoś mnie ten fakt nie zachwyca, bo jak tu się cieszyć z kolejnej cyferki na liczniku, zawirowań tych oficjalnych i tych mniej istotnych dla ogółu, które z początkiem każdego roku dzieją się wokół... No ale przyszedł, jest i trzeba go przyjąć... Nie robię podsumowań, nie snuje planów, nie obiecuję poprawy. Może tym razem spłata mi figla i zaskoczy mnie czymś pozytywnym i pięknym...

W każdym razie niech będzie dobry, szczęśliwy, bezpieczny, zdrowy i pełen miłości czego sobie i Wam życzę!!!

..................................................................

     Pierwsze niemal godzinach nowego roku to najwyższy czas na pokazanie trzeciej sukienki, którą uszyłam jeszcze latem dla uroczej, małej Zuzi. Po różowo-lawendowej łączce i dzianinowych kropeczkach na warsztat wybrałam kupon drukowanej bawełny. Do tego dobrałam białą lamówkę, niebieską, bawełnianą koronkę, obowiązkowo niebieski kryty zamek i wąską gumkę do zmarszczenia rękawków. Tym razem zdecydowałam się wykroić nieco większą sukienkę, tak aby była gotowa na kolejne lato. Prostą górę wykończyłam bawełnianą lamówką, a rękawki dołem zmarszczyłam wszywając gumkę, przez co powstały małe bufki. Ponieważ dziewczynki lubią sukienki i spódniczki, w których podczas kręcenia się wirują niczym w tańcu, dlatego dół sukienki skroiłam z maksymalnej szerokości tkaniny. Udało się uzyskać nieco ponad 3/4 koła. 

 Błękitna koronka przykrywa linię łączenia góry z dołem sukienki, podkreślając jednocześnie talię.

Biała, bawełniana lamówka ze skosu wykańcza dekolt sukienki, rozjaśniając i wyciszając nieco nadmiar nadruku na tkaninie.

sukienka -  made by ThimbleLady