szczęście zaklęte w słoniach - akcja w dobrej sprawie

Kochani bardzo dziękuję Wam za ogrom miłych słów pod poprzednim postem. To budujące, wzruszające i w ogóle tak jakoś cieplutko robi się na serduchu, a dzień wydaje się być piękniejszy.

Na razie będzie moje "dalej..." bo przecież nie spoczęłam na laurach. Na początek przeszukałam dysk komputera. Teksty, tabelki, zdjęcia... Jak zwykle znalazło się trochę niepotrzebnych plików, trochę śmieci, ale udało się też trafić na kilka ciekawostek.
Np znalazłam słonie. Miękkie, wielkouche i całkiem sympatyczne. O ile mnie pamięć nie zawodzi to uszyłam je na początku roku. Słonie przeznaczone były na aukcję charytatywną, którą ogłosiła Susanna z bloga http://szyjesobie.blogspot.com/.
Pamiętacie piosenkę dla dzieci, której słowa brzmią... "cztery słonie, zielone słonie, każdy kokardkę ma na ogonie..."?  Zainspirowana tymi słowami uszyłam cztery słonie, ale ani zielone ani z kokardkami - chociaż nie przepraszam - jeden z nich ma limonkową kokardkę pod szyją J.
Moje słonie mają za to supełki na ogonkach i trąbach. A po cóż im te węzełki?! Ano po to, że akcja dotyczyła zebrania funduszy na leczenie pewnego młodego człowieka, którego dopadła bardzo rzadka i nieprzewidywalna choroba Niemanna Picka potocznie zwaną "dziecięcym Alzheimerem".
Choć wydaje się to niemożliwe, to okazuje się, że i w wieku niespełna 21 lat można zagubić się w swoim świecie...
Do akcji przyłączyło się sporo osób, które szyły, dziergały, wyklejały, a nawet wypalały słoniowe piękności. Wyczarowane z różnych materii słonie z supełkami - jak w bajce Juliana Tuwima o Słoniu Trąbalskim zapominalskim poszybowały do Fundacji Stonoga, której Jasiek jest podopiecznym, a dalej na licytację. Udało się zebrać sporo pieniążków na lek, który pozwoli zatrzymać chorobę. Parę grosików do puli wpadło i za moje słonie. Mam nadzieję, że tym którzy je zakupili przyniosą dużo szczęścia, bo co jak co, ale trąby to mają konkretnie zadarte do góry J

Uszyłam je z naturalnego lnu, wzorzystej bawełny i flauszu. Wypełniłam kulką silikonową co sprawia, że są mięciutki i nawet po usilnym wygnieceniu wracają do wyjściowej formy. Można też je swobodnie wyprać.

Na dodatek słonie okazały się wytrawnymi modelami. Nim znalazły się w paczce uroczo pozowały mi do zdjęć w bluszczowych listkach.

Dużo słońca kochani na te ostatnie wrześniowe dni. 

słonie made by ThimbleLady

co dalej...

Jak już pewnie zauważyliście mam spore zaległości blogowe. I nie żebym się leniła. Co to to nie! Wręcz przeciwnie. Mam tyle obowiązków, że na hobby pozostaje coraz mniej czasu i energii. Jestem bardzo zmęczona, mam ciągły niedoczas. Ale gdy tylko wykroję jakąś małą chwilkę szyję, wyklejam, czasem maluję. Gorzej z robieniem zdjęć i ich publikacją. Jedną z przyczyn jest to, że zazwyczaj kończę szycie późną nocą czyli w porze, która nie sprzyja robieniu dobrych zdjęć. Potem zazwyczaj szybko wszystko pakuję, rankiem biegnę do pracy, a po niej uszytki wyfruwają dalej. Druga sprawa - mój aparat fotograficzny przez lata intensywnej eksploatacji bardzo się wysłużył. Uwielbiam robić zdjęcia - nie tylko na bloga, więc noszę go ze sobą niemal wszędzie. Do pracy, na spacer, w odwiedziny... W torebce, siatce, w ręce, zawieszony na szyi. Przekładam go z miejsca na miejsce. Nie żebym o niego nie dbała, ale wiadomo jak to jest. Raz przez moją nieuwagę zsunął się z sofy na dywan i pojawiły się na ekranie i to na samym środeczku czarne piksele zasłaniające fotografowany obiekt. Zaczęła też wypadać bateria i teraz mam bardzo hipsterski zacisk z drutu wokół aparatu. Chyba więc najwyższa pora na zmianę aparatu. No i tu dopiero pojawiają się schody... Jaki aparat wybrać?! Nie sądziłam, że to będzie aż tak trudne...

Te rozważania nad aparatem fotograficznym, uświadomiły mi, że aparat ten towarzyszy mi dzielnie od chwili założenia bloga, czyli od.... siedmiu lat (!). We wrześniu - dokładnie 4.09 minęło 7 lat od pojawienia się pierwszego posta.
Świętuję więc dziś nieco spóźnione urodziny bloga - siedem długich blogowych lat to jest w końcu coś! Gorące ciasto gruszkowe popijam aromatyczną kawą i tak sobie dumam, co dalej... 
Lubię ten mój wirtualny świat, ale...

Pozdrawiam "urodzinowo" i życzę Wam cudownego dnia!

podarek z Verdun... / moja kolekcja naparstków... cz.12 / my thimble collection part.12...

Jak już wspominałam miniony wakacyjny czas obfitował w urocze niespodzianki. Naparstki, które z lubością zbieram od wielu laty "przylatywały" do mnie z różnych zakątków Polski i świata. Myślę, że minie sporo czasu zanim uda mi się je wszystkie tu zaprezentować, szczególnie, że moja obecność w tym wirtualnym świecie jest ostatnio nieco ograniczona. Oczywiście mogłabym zrobić zbiorczy post ze wszystkimi okazami, ale odebrałoby to im wagę i emocje jakie im towarzyszą. Bo te naparstki dla mnie to nie tylko kolekcja. Nie zbieram ich dla ilości to emocje związane z miejscami, z których one pochodzą i ludźmi, których spotkałam na swojej drodze.
Dlatego też dzisiejszy wpis poświęcam kolejnemu okazowi, który dotarł do mnie na początku tegorocznych wakacji. Naparstek ten sprezentowała mi Ania z bloga Być kobietą ... w podróży http://pannaanna-mmanna.blogspot.com/
To już kolejny podarek od Ani. Osoba, która mnie właściwie nie zna zadaje sobie tyle trudu, aby zrobić mi niespodziankę. W ferworze swoich spraw pamięta o mojej pasji, wydaje pieniądze na zakup naparstka i nadanie przesyłki z odległego zakątka Europy i dołącza liścik pełen miłych słów. Aż się ciepło robi na sercu. Aniu ogromnie Ci dziękuję za kolejny podarek.

Naparstek pochodzi z Verdun i  pokazuje żołnierzy walczących w jednej z najbardziej krwawych bitw I Wojny Światowej. 
Bitwa pod Verdun we Francji  toczona pomiędzy III Republiką Francuską a Cesarstwem Niemieckim trwała prawie rok i przyniosła wiele ofiar - po każdej ze stron zginęło ponad 300 tys. żołnierzy... 

moja kolekcja naparstków/my thimble collection...

c.d.n.

moja kolekcja naparstków cz.11 Sankt Petersburg / my thimble collection part.11

Po wakacyjnej przerwie wracam na łono blogosfery. Uprzedzam ewentualne pytania - mój urlop nie trwał tyle dni, nic z tych rzeczy! Ot raptem, jak już tu wspominałam, udało mi się wyrwać na przedłużony czerwcowy weekend. Tak się jakoś złożyło, że przez letnie miesiące zajęć wszelakich miałam tyle, że musiałam odłożyć "na później" zabawę w bloga. Nie wydarzyło się w tym czasie nic spektakularnego. I choć aparat towarzyszył mi bezustannie, to jednak miejsc i wydarzeń godnych uwiecznienia nie było zbyt wiele.  
Za to tegoroczne lato przyniosło mi wiele niespodziankowych podarków. Naparstki "przylatywały" do mnie z wielu pięknych miejsc odwiedzanych przez moich znajomych i przyjaciół. 
Ania z bloga Być kobietą ...w podróży (http://pannaanna-mmanna.blogspot.com/) po raz kolejny zrobiła mi niesamowitą i wzruszającą niespodziankę i przysłała mi naparstek z Verdun  (niebawem na blogu), Tomek z Magdą przywieźli mi podarek z Chorwacji, Gosia z Maciejem dwa naparstki znad jeziora Garda, Asia z Andrzejem z Barcelony, kuzynka Agnieszka z Bolesławca, Danusia z Sarbinowa, a i ja przywiozłam sobie dwie porcelanowe sztuki z weekendu nad morzem oraz jeden z poznańskiego jarmarku na Starówce.

Tym samym moje półeczki do naparstków wypełniły się po brzegi. Teraz muszę pomyśleć o zakupie kolejnej, tak aby moje naparstki mogły się w całej okazałości prezentować światu :)  
Kolejno będę pokazywać tu każdy egzemplarz, który cieszy moje oczy i serce.

Zacznę od tego, który dotarł do mnie najwcześniej - naparstek ten przyleciał do mnie wraz z Beti z pięknego Sankt Petersburga. 
Metalowy, masywny w kolorze miedzianym.   
Z jednej strony oczom oglądającego ukazuje się Sobór Zmartwychwstania Pańskiego - majestatyczna świątynia nazywana Cerkiew na Krwi, powstała ku czci i pamięci cara Aleksandra II, zbudowana w miejscu jego tragicznej śmierci.  

Z drugiej strony naparstka znajduje się obecny herb miasta, który przedstawia tarczę z dwiema skrzyżowanymi kotwicami (morską i rzeczną) oraz berło cesarskie pomiędzy nimi.

Naparstek ten ma w sobie jakąś powagę i elegancję. Z racji miejsca pochodzenia dołączył na półeczkę z naparstkami z tej części globu, a więc z Kijowa, z Moskwy i do barwnych drewnianych naparstków-matrioszek.
Beti bardzo dziękuję za pamięć i cudny podarek!

moja kolekcja naparstków

c.d.n.

skrzyneczka dla Basi.../wood box for Basia...

Kim jest Basia? Otóż Basia jest bardzo rezolutną pięciolatką. Jak niemal każda mała dziewczynka lubi dziewczyńskie gadżety, różowy kolor i odrobinę szaleństwa, no czasem więcej niż odrobinę ;).
Jest przy tym bardzo kreatywna. Uwielbia rysować, projektować ubrania i robić biżuterię z koralików. I właśnie ta ostatnia czynność natchnęła mnie do sprezentowania jej dziewczyńskiej szkatułki na koralikowe precjoza.
W tym celu wybrałam drewnianą skrzyneczkę z czterema przegródkami wewnątrz, którą ozdobiłam techniką decoupage. Całą przemalowałam bazową białą farbą. Wieko ozdobiłam techniką serwetkową. Dziewczynka na serwetce jest tak urocza, że nie chciałam jej "psuć" dodatkowymi zdobieniami, dlatego wokół rysunku zrobiłam jedynie maleńkie szaro-różowe  kropeczki.

Dół na zewnątrz jak i wewnątrz przemalowałam jaśniuteńką różową farbą i ozdobiłam szaro-srebrnymi kropeczkami.Taką samą myszkę jak na wieku wykleiłam również na przedzie dołu.

Na zakończenie krawędzie zewnętrzne przetarłam gąbką zamoczoną w różowej farbie (coś mało to jest jednak widoczne na zdjęciach...). Wszystko utrwaliłam 3 warstwami satynowego lakieru do drewna.
Nie są to wyżyny decoupage-owych możliwości - wręcz można by rzec, że to absolutne podstawy zastosowanej techniki, ale wydaje mi się, że skrzyneczka wygląda całkiem przyzwoicie. W każdym razie Basi na jej widok zaświeciły się oczka, a to chyba najważniejsze :).

Pozdrawiam słonecznie Kochani i życzę cudownego tygodnia.

szkatułka na precjoza - hand made by ThimbleLady