pocztówka z nad morza...

     Weekend w Kołobrzegu. Miły, ciepły, spędzony w towarzystwie fajnych, emanujących  pozytywną energią, dobrem i wewnętrzną radością ludzi. Weekend pełen wrażeń, miłych zbiegów okoliczności, dobrego jedzenia i rozmów do późnych godzin nocnych.

                  Kołobrzeg, molo, plaża...

     Ten zapach, ten szum, ten … wiatr utrudniający oddychanie, dławiący, wyciskający łzy z oczu. Jego siła, jego moc…Chwilami miałam wrażenie, że przewiewa mnie na wskroś, że moje myśli uciekają wraz z nim daleko i bezpowrotnie. Wiatr oczyszczenia J, wiatr orzeźwienia, wiatr …

Stawiał opór jak wielki siłacz, przeganiał ludzi chcących nacieszyć zmysły nadmorskim krajobrazem, utrudniał spacerowiczom delektowanie się jesiennym słońcem.

     Czasem wyciszał się nagle, zastygał na moment, dawał wytchnienie...

I to były chwile idealne, chwile spokoju, ciszy i takiej bezgranicznej wewnętrznej radości. Morskie wody przejmująco zimne, choć jak na te porę roku niezwykle spokojne, z niewielkimi tylko falami, na których kołysały się leniwie mewy, koiły zmysły, uspakajały, mamiły niczym syreni śpiew marynarzy. Mewy, które nie tańczyły na falach moczyły swe cienkie, czerwone nóżki krocząc po brzegu, wysiadywały grupami na falochronach lub nagle zrywały się do lotu i krążyły nad głowami. Bliżej molo dumnie maszerowały grupy łabędzi. Ich piękne długie szyje wyciągały się w kierunku spacerujących z nadzieją na jakiś smakowity kąsek. Znudzone przysiadały na delikatnym jak mąką piasku, wystawiając głowy ku słońcu. Cudny to widok.

     Piasek polskich plaż, aksamitny, biały niemal jak ten z plaży Kleopatry, miękki i przyjemny w dotyku, niejeden zagraniczny kurort może nam pozazdrościć!

     Mój strój, to w zasadzie nic nowego. Chyba wszystkie jego części miały już swój debiut na blogu. Czarny płaszczyk z rękawami ¾, kołnierzykiem bebe i zapięciem ozdobionym filuternymi kokardkami. Ciepły beżowy seter z przydługimi rękawami, który z racji tego, że ma uniwersalny kolor, a na dodatek daje dużo ciepełka, eksploatuję do granic możliwości. Pod sweterkiem ukryła się bluzka z indyjskiego jedwabiu w malowane orientalne wzory i drobniutkie mieniące się w świetle kamyki – prezent od przemiłej Pani Marii. Na zdjęciach absolutnie niewidoczna – ale za to będę mogła pokazać ją w całej okazałości przy innej okazji. A żeby rozświetlić beżowo-czarny zestaw -turkusowa apaszka, też często przeze mnie noszona i to w różnych konfiguracjach, duże kryształkowe kolczyki i przepastna torba w kolorowe kółeczka mieszcząca wszystkie mniej lub bardziej potrzebne kobiecie rzeczy J - idealna, wygodna, pakowna.

     Przystanek w podróży powrotnej do domu. Niedziela godz. 23 z minutami - Fontanna w Czarnkowie na rynku przed Ratuszem. Tu uchwycona tylko w jednym kolorze, w rzeczywistości mieniąca się wieloma barwami. Strumienie wody podskakują w niej rytmicznie, uderzając dźwięcznie w kamienne płyty przyjmując na przemian żółty, potem czerwony, to znów fioletowy czy też zielony kolor. Raz niziutko tuż nad ziemią, raz pnie się wysoko w górę, by znów spaść z dużą siłą wypuszczając wokół kropelki wody. Mimo późnej godziny miło było tak przysiąść na ławczce i nacieszyć zmęczone oczy.

płaszczyk - no name ; spodnie - Marks&Spencer; sweter - Bhs;

kozaki - Oxy's; apaszka - India Shop; torba - sklep z galenterią skórzaną

statyści: mewy śmieszki, łabędzie, kosz plażowy, fontanna